dumanlı açılış

Justin Hofman, 
Endonezya sularında kulak pamuğu taşıyan bir denizatı

gün  içime doğar burda
açmam gözlerimi
gülü koklar gibi koklarım annemi en içinden
                                                         doğmam daha
içinin karanlığında gün güneş hep buralar
sarılmak hali bilmek olur ıslağının sıcağını
ağzımın içinde suslar
başımın üstünde kalbi
                                                     sevmek olur

Bir bardağın dibinde bir diğer buzla dans eden bir buz

Bardağın buğusundaki nefesime

dokununca içmiş gibi

Ben dış gibi

        dokunamam

Bir buz dudak yakar iki buz ısınır

Üç danseder

        Bardak nefesimi yutmuş gibi