Kovayı döktüm

Balığı yuttum

Burnumu tıkadım balık kokmasın

Dilimi damağıma bağladım balığı tadmasın

Okyanusu içtim balık beni sevsin

Biz tadını bilsek de bilmesek de
her çürümenin bir tadı var aslında...

Atlar atlar atlar koşuyor kuyularımızda

Aynalarda yansımaz koşmalarımız

Roka tadında ve ağızda nefes

Duvarda bir nokta seç ve tosla

Bir kırık gelecek karşıdan ve

nerede kaldın? diyecek ucu yarım açılmış kalemler

Dolunay bende
ve hep bir dolunayın ertesidir
Nasılsın sorusuna verilmeyen cevaplar
alınmayan selamlar
ne güzel aslında bu olamayışlarımızın arkadaşlara anlatıldığı sofralar
kolkola yürüyüşlerimiz sokaklarda

tramvayın da evini yıkmışlar

birinin kutsalı birinin evini yutmuş

bize neydi ki

biz tramvay değildik

tramvay da eskisi gibi değildi zaten

o eski hiç olmadı ki

Srp dedi ki kendi devrimine hep inanmak gibi
ben yine inanmadım devrime ve arkadaşım oldu evrim
ya çamur? dedi
Bir hiç oluyor bu bulanmalarımız, çamur gibi...

zor değil sadece olmak olmalıydı evet

bir cevap gibi beklenmemeliydi ertesi günlerimiz

biz olmasak da olurdu tüm olanlar

sadece olamamıştık
çamur değil, hiç hiç değil
olmak değildi, çürümektir dedim
en sevdiğim de çürür ama hiç hiç olmadı

Sessiz bir lunapark buldum

Gunduzu geceden yuttum

Kuzular gibiydi yorgan

Yaraya sustum geceyi

Aglatmadi izi

sarhosluk bir bardak su susmadi basucumda

Yatti kalkti  basti kalpli paspasa 

Kuzu dedi uyudu solumda kiyi

Sabahi panjurla tuttu