Rüzgar olsun yaprak olsun ses olsun

yormasın

bana bunları yaşatmasın  ...

dedim uyanıklığıma geçen sabah.

Gerçekten mektup gönderecek ruhdaşlar arıyorsundur hayatta

yaptığın her işi her sözü bir mektup gibi okuyacak

nerede ne yapıyorlar asla bilmediğin belki

ama orda olduklarından emin olarak ürettiğin, konuştuğun...

Varlar değil mi?

Bu bir varsayım değil, inanmışlık.

İnanırsan bilebileceğin ve anlayabileceğin bir ŞEY sadece.

İstikrarla inanıyorum.

Herkes kendi köyünü arıyor gibi.

Köy dedemizin köyü değil artık, yanında iyi ve yakın hissettiğimiz ruhdaşlar sadece.

Düğün günü güneş açarsa aşk olurmuş

aşk var şimdi neyseki..

Her şey o arada oldu

Nasıl oldu, o kadar insan nasıl birlikte oldu

demek ki oluyordu

olmadığında neden olmuyordu o zaman

hemen ertesinde yine oldurmadıkları neydi

ya Direklerdeki insanlar ...