Güzel bir pazardı

turistik amaçla gelmeyen bir arkadaşla gelişine yaşanan

yemeli, içmeli, uzanmalı, dolaşmalı....

Sonrasında bir telefon başka bağlantılar kurdu zihinde

seçtiğim hareket noktaları kendi yoldaşlarını mı buluyor?

Bazı tanışıklıklar başka bağlamlarda daha anlamlı mı oluyor?

Hep bir şeyler zamanını mı bekliyor.

O metin de nasıl yazıldı bir çırpıda, yola dizilen diğer taşların üstüne basarak.

O zaman yollara taş dizmeye devam mı etmeli?

Kaybolmak yok, taşlar hep bir şeyleri bağlıyor...

Helalleşmeler zamanıymış sanki

sol bacakla kopup gelenler

Cm dedi ki: Bendeki yerin böyle pamuklu peluşlu falan

                   Hayatıma katkısı en çok olna insansın.

Dedim: ne güzel yatar uzanır dinlenirim arada orda.

Ama dinlenmeyi bilmiyor zihin. Hep yapamayacaklarının ihtimallerinde dolanıyor.

Oysa üzüm mevsimi şimdi üzümler geldi gitti yeşil bir dere kıyısında tepemizden aşağı aktı.

Ana tanrıçanın omurgası yamukmuş ama röntgende üzümler gözükmüş.

Üzümün Türk kültür ve mitolojisinde; güzellik, bereket, kan, can, aşk ve sağlığın sembolü olduğu tespit edilmiştir. dedi internet.

Ve Ortadoğuymuş anavatanı.