Her şey yarım yarım

sorun yok yarım kalsın

ama nezaketsiz sınırsız büyüyenler kestiler o ipin ucunu

onlar kıydılar 

halbukı sınrıları çiğnenmiş anneler kendi intikamlarını yakmıştı o çocuklarla

böyle mi öğrenecektiniz nezaketi, şefkati

dayakla mı olmalı?

Çalışmaya çalışmaktan yorulunca çalışmaya başladım.

Kedinin uykusunda geziyor düşüncelerim ama burda bedenim

Ellerim ve ayaklarım yanar kelimelerle

bu kadar mı zor içtekini dışarı taşımak

O mandalina bahçelerini içinde oturacaklar ne düşünür diye düşünmek niye

niye her şey bir vicdan meselesi sanki 

İki fare öldürdüm ben, minicik ayakları ve kulakları vardı.

evi ve çamaşırları ve kendimi yıkadım

yine ne yazacaktım aslında diye düşündüm bir süre hatırlayamadım

ben

zihinden bedene dönüşü yazacakmışım hatırladım ben

niye yazıyordum yine kayıp

bu yaşları bu farkındalıkları yazmalı sanki gibi yine ben

her yaşımda olduğum gibi bir anlatasım var anlatamıyorum nasıl da anlatmak istediğimi

anlamıyor nasılsa kimse diye kırılgan sızlanmalar da geçti

zihni bedene indirelim evet, biraz geri çekilelim 

orda bir nehir göreceksin

hemen giremessin, girdiğinde çıkmak istemeyeceksin

ama kıyısı da içindeki derinlik de senin değil.

Bu dalıp dalıp gidememeler bizim.

Bunu herkese söylemek istiyorum. 

Herkes anlasın o nehir kenarında buluşalım istiyorum.

En beklediklerim nerelerdeler kimbilir, neyin kıyısına gömülmüş ayakları!

Biraz geri çekilip içinde olduğumuz ekranının dışına çıkmak

çıkılan o boşluk

rüyada rüyaya uyanmak! En güzel tanımı bu belki

Hep unutuyorum, sonra tekrar hatırlıyorum oraya çıktığımdaki hissi

Dünya çekiyor yine sonra, değiyor, konuşuyor susmuyor.

Yine yazdım yazılacakları 

belki yazılıyorlar orda kim bilir?

Düzgün, çizgisinde ve temiz bir kaldırımı özlerken sadece

bazı ağır fazla şeyleri düşünmek ne kadar gereksiz diye düşünürken

yine o boşluk geliyor aklıma, ordaki serinlik

Burdaki gariplikler önemsizleşiyor. 

Bir anda çok büyük bir şeyin parçası olmanın huzurlu huzursuzluğu işte.

Yine oraya gitmek için yanımdakinin elindeki poşeti çekiştirdiğim an aklıma geliyor.

İçime işleyen o koku

Yapış yapış

ama orası gitmek istediğim tekrar tekrar....

Tatil dönüşü ordan oraya hoplayan zihnimi ancak maillerimi temizleterek sakinleştirdim.

Birazcık sakinleşti ve aklına gelen şeyleri kafasını sağa döndüğünde hemen unutuverdi yine

ve tekrar hatırlayamamanın huzursuzluğu ile işlevsizleşti. 

Görünce neşelenirim nasılsa dediğim kişinin pasifize olmuş zorlama neşesi ile tokat yedim.

Tokatın şiddetinden sarsılmama numarası yaparak yıkık neşesinin elinden tuttum ayağa kaldırdım.

'Her şey hallolur' dedim her cümlemin alt metinde. Ne kadar ulaştı oralara kim bilir!

Bir gayret bir selam vereyim diye çaldığım başka bir kapıda aylar öncesinden donmuş kalmış bir küslük karşıladı beni.

Kendi selamıma kendim cevap verip, sesimin boş yankısı üzerine kapıyı kapattım.

Zihnim hoplamıyor şimdi. 

Günün geri kalanının zoraki planını yapmaya zorluyor kendini.

Oysa deniz dokunmuştu bana, kum ısıtmıştı, kedilerle çocuklarla sarılmıştık, ısınmıştık bir güzel...

Konserlere gitmiştik ışıklı mışıklı...

Hade konser hazırlıkları başlasın. Gitmesek de o konserde bizimdir, fıs fıs Melis Fıs...