Tam şu anda
sütlü kahve böyle tadında sıcak
dışarısı karanlık ve soğukken
yarın için yetişmesi umulan bir sunum varken
ve yan tarafta üzerine uzanılması için adeta kıvranan yumuşacık bambu battaniye dururken
ve radyoda tam da o şarkı çalmışken
ve üstüne üstelik ay ağzına kadar dolmuşken
birini düşünüp düşünüp dalıp gitmek gerekirken
kimi, neyi düşüneceğine karar verememek ne yazık!

İnsan kadife bir hatıradan başka nedir ki? Geçmiş: üstümüzü her gece onunla örttüğümüz... uykuların derininde kor yankılarına düşer gibi olduğumuz ve sonra unuttuğumuz. Dağın doruğu ile dağın derini arasındaki mesafeden başka nedir ki insan: derininde kor tutmuş haller, doruğunda ıssızlık bilgisi...Güne ait sesler çoğaldığında hatıranın kendisi de kokusu da bilgisi de silikleşecek...

Ve, insan

sabahın nemi kadar sessiz olmayı isteyecek.

Birhan Keskin, "Kim Bağışlayacak Beni", s:35

huninin dar kısmından gectim yine

eve daldım sonra

yüzdüm yüzdüm

örümcek aglarını temizledim

kitapları ordan oraya koydum

kendimi buraya koydum

ama henüz kendim icin calismaya baslayamadım.

Ama bence olacak...

Dün gece kendime verdiğim bir sözü tuttum

Güzel bir kadından güzel şarkılar dinledim.

Güzel olmanın tatlılığını hissettim

kadın olmayı yeniden sevdim

Ve sözümü tutunca iyi hissettim.

Çünkü tutmazsak kendimize verdiğimiz sözleri

Kaybolmak yok olmak olur

bulamayız bir daha kendimizi...

sanki

Bir otel odasında (ismi evim olan) kaybolmuştum

Bulamadım kendimi ama bir başka kayboluş öncesi

Bir önceki kayboluşun yorgunluğu henüz geçmemişken

Bırakalım düşeyim dedim

O anda bir dnz  buldu beni telefonda

ve dedi ki hem derin olsun hem yüksek!!

Bana bir yazı buldu sonra kitaplarının arasından:

ORUÇ ARUOBA 

de ki işte 

YAŞAM (ki) 

16. 

Yaşamının inişleri çıkışları olacak gerçi 

(bir gün öyle, bir gün böyle...); 

ama, göreceksin ki, yaşayacağın temel oluşum, 

düşüş olacak: yeteneklerinin daralması; 

yapabileceklerinin azalması; yaşama yürüyüşünün 

tık-nefes kalması – yaşam yolunun kısalması... 

yaşarken, sürekli düştüğünü göreceksin – 

çeşitli yüksekliklerden çeşitli derinliklere... 

Yaşamın, düşüşün olacak. 

Yaşarken düşeceksin. 

Ama bu demek değildir ki yaşamın boşunaydı; önce yükselip sonra düşerek, bir hiç oldu: Zaten, bu yüksekliklere çıkıp, bu derinliklere düşmen, senin yaşamının getirdiği zorunluktu – sen, sen olarak, 

ancak ve zorunlu olarak, o yükseklilere çıkıp, 

ancak ve zorunlu olarak, o derinliklere düşebilen olacaktın – oldun da, oluyorsun da, 

daha da olacaksın. 

Yaşamın, zaten, buydu; 

bu olacak 

– sen, zaten, busun; 

bu olacaksın. 

O yükseklikler ne denli yüksek, 

O derinlikler ne denli derin olmuşsa, olacaksa, 

yaşamın da o denli yüksek, o denli derin olmuş 

–olacak– demektir. 

Yaşamın, yüksekliklerin ile derinliklerin arasında 

gidip 

gelecek. 

Yaşamın, 

yüksek ve derin 

olacak.