Bir de biçimler, biçimsel kalıplar üzerine düşünürken mimarlıkta,

kırık dişlerin ve çenenin

bir trompetin çalınışını nasıl değiştirdiğini ve kendine has olanı nasıl yarattığını düşündüm.

Hayat tüm hikayeleriyle bizim hayal edebileceğimizden çok fazlası her zaman, ona şaşırdım yine.

Ve mutlu son, mutsuz sonlara nasıl da odaklı olduğumuzu düşündüm.

Çenelerimiz darmadağın edilirken, suratlarımıza bunca yumruk yerken kim bilir hangi bize has olanları bulduğumuzu düşündüm.

.

https://www.youtube.com/watch?v=UOEIQKczRPY

Kıyısında köşesinde
ne o ne bu
hem o hem bu
ucunda kıyısında
biraz ordan biraz burdan
ne evet ne hayır!

Hrk'nın rüyasından Prvn. mesaj gönderdi
dedi: su yolunu bulur!
dört parça gördüm tam da bağlamaya çalışırken
tam da daha ne kadar duracağım, gidiyor muyum acaba derken
ve yeni ay iken!

Uğr da dedi ki: sen Leyla değilsin,
Leyla da olabilirdin!
Duvarlarla değil şarkılarla konuşabilirdim
Adıma yazılmış şarkıların loş barında
Bir kadını bekler gibi beklenebilirdim.
Beni Leylalar anlamaz, adım bir duvar dibi gölgesi...

-->

Bergson (2006, s.72) süre-oluş tanımı ile birlikte iki tür çokluktan bahseder. Önemli olan, karışımın parçalara ayrılmasının bize iki tür ‘çokluk’ olduğunu göstermesidir. Bunların biri uzay tarafından (...) temsil edilir. Bu bir dışsallık, eşzamanlılık, bitişiklik, düzen, niceliksel farklılaşma, derece farkı çokluğudur; sayısal, süreksiz ve edimsel bir çokluktur. Diğeri ise saf sürede kendini sunar: içsel bir ardışıklık, kaynaşma, örgütlenme, heterojenlik, niteliksel ayrım ya da doğa farkı çokluğudur; virtüel ve sürekli olan, sayıya indirgenemez bir çokluktur.

Blnt dedi bir alıntı Deleuze'den 'toplum sızdırır' mış
Erkn demişti ondan habersiz insan sızdırır, sen de de büyük bir çatlak var,
Bir kap bul ve içine akıt
Ama kabımız çok sıcak, damlayan buhar oldu
Biz boşluğa baktık hep, damlamaz oldu çatlak
Ama biri dedi: Bir halt olmaz ne demek!
Geri alındı söz, kimse sadece kabın boşluğunu bilmek istemiyor ki
Zaten çınlıyor sesimiz kapta
O zaman damlatalım bir şekilde sadece
Dolsa da dolmasa sızanlar aksın gitsin sadece
Belki yeter miş!

Apartmanaların arasına dolan karlı turuncumsu beyaz rengimsi
acılarımızı örttü mü bilmem
Dolu dolu bir sakinlik soğudu durdu
pencereye buğday koydum pır pır etsin diye

 İnsan olmak demek, gerektiğinde tüm hayatın seve seve, ‘kaderin büyük terazisine koymak’ fakat aynı anda her aydınlık güne ve her güzel buluta sevinmek demektir.” J. Berger

Bugün İzmir

yeni yılda İstanbul bir gece kulübünde taranır
ben İzmir'de kuş ve balık çizerim...