31 Oca 2017

Bir de biçimler, biçimsel kalıplar üzerine düşünürken mimarlıkta,
kırık dişlerin ve çenenin
bir trompetin çalınışını nasıl değiştirdiğini ve kendine has olanı nasıl yarattığını düşündüm.
Hayat tüm hikayeleriyle bizim hayal edebileceğimizden çok fazlası her zaman, ona şaşırdım yine.
Ve mutlu son, mutsuz sonlara nasıl da odaklı olduğumuzu düşündüm.
Çenelerimiz darmadağın edilirken, suratlarımıza bunca yumruk yerken kim bilir hangi bize has olanları bulduğumuzu düşündüm.
.


Hiç yorum yok: