Bazı günler güzel olur, insan kendi zamanına anlamadan yerleşir. 

Her geç kalmış geri dönüş tüm şifreleri yenilemeyi, her şeyi yıkamayı ve kurumuş çiçekleri sulamayı gerektirir. Toz zamanı bizim yerimize yürütür, her katman bir sonraki katmana bağlanır.

Yıkanınca şimdi olur, şimdi ne olacak? Sorulur

Aynı kedili tayt giyilir, yazdan örülmeye başlanan kışlık kazak henüz şişleriyle getirilir

Böylece mekan da devam eder sanki

Aynı biz evet, ama içimiz deniz değil ovadır şimdi.

Resimlerde bir kaç başka zaman, yoğun bakımda babaanne ve özlenmemek üzere paketlenmiş bir kaç anı yine...

Ben sevdiğim zaman parmaklarımın ucunda ışıklar olur

Tepelere dikilen yalnız bayraklar gibi izlerim sahillerinizi

Dalgalar gelir gelir gitmez gibi söylenir kendi kendine

Dikkat taştan oyulur ama zeytin gibi yenmez

Susuz kalmış sesler gibi seslenir ağaçları 

Değersiz gölgeleri hep taşlı

Herkes sadece ince kumlu deniz ister bir de kumlanmasın üstleri

Başları uzun saçları hiç anlamamıştı rüzgarı