geldiğimizde nerede olduğumuzu unutmuştuk.
Kimse ne için olduğunu sormadı.
Ne içindi? Burası varılacak bir yer değildi ki! Geliyorduk sadece ve gidiyoruz.
Ve her son gibi geldiğimizde anlasak birbirimizi ve acımasak acıtmasak
Olanlar olduğu kadar olabildi söylesek
susup küsmesek.
Bu saçma ağrıyı sokmasak içimize.
Başka yok diye hatırlasak sadece anlasak.
Ne güzel olurdu.
Yeni başlamalar için çiçek yollasak birbirimize öldürmeden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder