Bir değersizlik, yıllarca birikmiş içimizde

bir taşınma ve bir hastalıkla saçıldı ortaya

İki sunumla yenilenen bazı fikirler yeniden başlama için sırtımı sıvazlıyor.

Kendime ne kadar güvenmeliyim değil, kendime niçin güvenmeliyim?

Kendime kendim için güvenmeliyim....

Kendime nasıl güvenmeliyim......

Kendime "0" kadar güvenmeliyim....

G.tğ: Otorilerle dedi, sol diz dedi ilişkili olabilir dedi.

Mls: Ben de seni otoritelerle ilişkimle alakalı düşündüm dedi.

Tesadüf mü dedim.

Sağ avucum kaşındı kendime yakıştırdığım bir şey oldu bir de bu sabah.

Değerimi değersizleştirmeden konuştum gibi.

Bu yaşta yine de kendimle gurur duydum ve

daha büyük bir akış var neyseki dedim içimden.

Yeniden inandım inanmam gerekenlere. 

 

STUTZ iyi gelmişti bir akşam önce!

Rock star edesaı ile bir ingilizce sunum!

Bir rüyayı onurlandırmak

Sakladığım içi doldurulmuş anlamlarla anlamsız bu oda yabancı 

Yarım yamalak kapanan perdeleri ile o ışıksız oda benim  değil

Hissettiğim tüm bu yabancılıkla, ordaymış gibi duran o ben ben değilim.

Beni olmayan duygularımla körleyen ora bende değil

bıraktıklarımı alıp aldıklarımı bırakıyorum

Bahane aramıyorum 

Bir ormanı dolanıp gelen rüzgarı giyinmek istiyorum

İçime çekip ağaçların selamını yalınayak yürüyorum 

dedi içim. 

Sebepsiz hüznümüz

Bahçeden gökyüzüne delik açan ve bir ağacı kurtlardan kurtarmış olabilecek vahşi budamanın ağacı öldürmüş de olabileceği ihtimalinden ya da

Bahçemizin ışığı artmış olsa da uykumuzun gece bizi ansızın terkedişindeki yalnızlıktan

ya da rüyaya giren akrebin siyahındaki korkudan

ya da  yaşadığımız kasabanın turizm kurbanı edilişinin kanlı törenlerinin neşeli kutlamalarından olabilir.

Hüzün hüzündü ve neşe neşe

hiç bir zaman birbirlerine karışmadılar.

Kıyamet günü senaryolu bir rüya sonrası çok uzaktan bir şekilde bana ulaşmış mesaj

Vücudumun bağları çok zayıf iken bazı insanlarla çok sağlam bağlar kuruyor olmak

hiç anlamadan, ne acayip! Buradan da selamlar...

Bu güneş tutulması sonrası sahte Putinler geldi,

Kore'de genç insanlar ezildi,

İran isyanı başladı

Mls bugün gitti

Gitmeden iki MR çekildi

Bağlar pek bağlanmamış farkedildi!

Bir güneş tutuluyordu, 19 yıl öncesini de hatırlatarak,

Mls'i buralara getirerek...

Bir süleymancık haber verdi, ama neydi...

Yine gidilemeyen bir BTS konseri yine de neşelenmemize yetti...

Her zaman minnettarız..

Hani neşemiz...

Yine bir savaş meydanında yutuldu 

Birileri menfaatleri tepsi ile sunarken 

Canımız acıdı yine

İlla meydanda harcayacaksın nefesini dediler

Biz şarkı söyledik illa

Neşemiz gururlandı çiçek açınca çocuklar...

Bir yerde olmak ne anlama geliyordu.

Tozlarını yutunca bu taşların onlardan mı olduk ki

Gitme ihtimali bir ayrılık acısına döndü..

Her zaman loop eden bu sıkkınlıklar esip

çalmasalar elbisemize toz olmuş neşemizi

Neredeyse ellerimiz yıkamayız, kıpırdamayız

ama yine de eser pencereden kapıdan her zaman....

Çin felsefesi ise Ma Yüan veya Shén Chou'nun tablolarında dağların sisi arasından beliren eğri büğrü ağaç dalları gibi bir ruhla dolu gibidir.

Çinli ressamların çevrelerini nasıl resmettiğine şekil veren şey de Budist ve Taocu hareketlerin yükselişidir. 

Ma Yüan; c. (1160–65 – 1225)

Shěn Zhōu, (1427–1509)

Kadın olduğumuz için değil, ellerimiz olduğu için de değil, düşündüğümüz için değil, insan olduğumuz için değil, canlı olduğumuz için bile değil.......belki varolduğumuz için, şimdi ve burada birlikte olduğumuz için taşlara baktık!

Abdülkadir Şahin, Berfin Demir, Berfin Büşra Özel, Elif Sıtran Akın, Halil Dağdeviren, İzettin Yıldız, Muhammed Karaaslan, Tuba Orak

Bir akrep evinizi ziyarete geldiğinde ölmesi gerekir.

Sadece görüntüsünün bedende yarattığı ürperti atalarımızın korkusu mu?

Bu yüzden mi inşaa ettik bu kentleri gerçekten.

Dışımıza kabuk olsunlar evimize akrepler girmesin aslanlarla karşılaşmayalım diye mi?

Akrepi öldürdükten sonra bile içimizde duran bu vicdan azabı nedir peki?

Dünya'nın tarihindeki önemli dönemlerin süreleri, daha önceki çevresel istikrarsızlık dönemlerindeki değişimlerin hızları, yeraltı suları gibi "doğal sermayelerin" varlık süreleri gibi zaman ölçeklerine yabancı. Dünya'da kendimizin ortaya çıktığı zamanın öncesine karşı çocuksu bir ilgisizlik ve inanmazlık sergiliyoruz. Kahramaları insan olmayan hikayelere burun kıvıran pek çok kişi doğa tarihine aldırmıyor. Dolayısıyla duygularımızda ayarsız olduğumuz kadar "zamansızız", zaman cahiliyiz.

..Gezegenin tarihi konusundaki bu bilgisizlik, çağdaşlık konusundaki iddialarımızı da temelsiz kılıyor.

Jeolojiye giriş dersinin daha başlarında öğrenciler kayaların isim değil yüklem, çeşitli süreçlerin -bir yanardağ patlaması, bir mercan resifinin oluşumu, bir dağ sırasının yükselişi- gözle görülür kanıtı olduğunu kavramaya başlar. s.18

...

Dünya'nın hikayesinin görkemi de perderpey ortaya çıkan, kısa motiflerin gezegenin tüm tarihi boyunca yankılanan uzun tonlar üzerinde koşuşturduğu hareketlerin iç içe örülmüş ritminde yatar. Birçok jeolojik sürecin temposunun, pek de bir  zamanlar sanıldığı gibi larghissimo (mümkün olduğunca yavaş) olmadığını öğreniyoruz. Dağlar artık gerçek zamanlı olarak ölçebildiğimiz bir hızla yükseliyor; iklim sisteminin artan hızı da süreci on yıllardır izleyen araştırmacıları bile şaşırtıyor. (ölçebildiğimiz hız)

Belirli bir arazinin morfolojisinin nedenlerini anlamak, sıradan bir sözcüğün kökenini öğrenmenin sunduğu iç görüye benzer bir aydınlanmaya yol açar. s: 28 

...

Dünyanın dini dogmalar ve siyasi düşmanlıklarla her zamankinden daha çok bölünmüş göründüğü bir zamanda, bütün tarafları giderek içinden çıkılmaz hale gelen çevresel, sosyal ve ekonomik sorunları dürüstçe tartışmak üzere masa başına getirecek ortak bir felsefe ya da ilkeler listesi bulmak için pek fazla umut yokmuş gibi gözükebilir.  Ama jeolojinin toplumcu mirası belki de bu sournları hakkındaki düşüncelerimizi yepyeni bir yaklaşımla farklı bir çerçeveye oturtmamızı sağlayabilir. 

..zira hepimiz tektonik, hidrolojik ve atmosferik alışkanlıkları ulusal sınırları aşan bir gezegenin vatandaşlarıyız ve bu gerçek bizi birleştiriyor...belki uçsuz bucaksız geçmişiyle Dünya'nın kendisi tüm ulusların kulak vermekte birleşebileceği siyaseten tarafsız bir anlatım sunabilir.s:29

Toprak, ormanlar,su gibi doğal kaynakları ulusun geleceği adına korumak bir zamanlar bir yurtseverlik davası, yurt sevgisinin bir kanıtı sayılırdı. Şimdiyse, tüketim ve parasallaştırma tuhaf bir şekilde (artık şirketleri de kapsayan bir kavrama dönüşmüş olan) iyi vatandaşlığın göstergeleri arasında sayılır. Öyle ki, “tüketici”sözcüğü neredeyse “vatandaş” ile eşanlama gelmiş durumda ve bu durum kimseyi rahatsız etmiyor.  “Vatandaş” sözcüğü zihinde katılım, katkıda bulunma, verme ve alma eylemlerini canlandırır. “Tüketici” ise ..s:23

...başka alanlardaki bilimcilerin jeoloji konusundaki bilgisizlikleri ve ilgisizlikleri önemli çevresel sonuçlar doğuruyor. Soğuk savaş yıllarında fizik, kimya ve mühendislik alanlarında kaydedilen büyük ilerlemeler-örneğin nükleer teknolojilerin geliştirilmesi; yeni plastik, tarım ilaçları, yapay gübre ve soğutucu kimyasalların sentezlenmesi; tarımın mekanizasyonu;karayolları ağının genişlemesi - bir yandan benzeri görülmemiş bir refah dönemi başlatırken, öte yandan da bedelini sonraki kuşakların ödeyeceği, yeraltı sularının kirlenmesi, ozon tabakasının tahribi, toprak ve biyoçeşitliliğin kaybı ve iklim değişimi gibi karanlık bir miras bıraktı. Bu başarıların gerisindeki bilimciler ve mühendisler bir yere kadar hoş görülebilir. Çünkü eğer bir kimse doğal sistemleri büyük ölçüde basitleştirilmiş biçimde düşünmek, idealize edilmiş yasaların uygulanabilmesi için detayları budamak üzere eğitilmişse ve bu sistemlerdeki bozulmaların zaman içinde alacağı biçimler konusunda bir deneyimi yoksa, o zaman bu müdahalelerin istenmeyen sonuçları süpriz olarak ortaya çıkar.

Artık gezegene kontrollü bir laboratuvar deneyindeki basit, öngörülebilir, pasif bir cisimmiş gibi davranmanın bilimsel açıdan bağışlanabilecek bir yanı olmadığını öğrenmiş olmamız gerek. s: 25

Mikroskop ve teleskop nasıl eskiden göremeyeceğimiz kadar küçük ya da uçsuz bucaksız uzay parçalarını görünür kılmışsa, jeoloji de bize zamanı insani deneyimlerimizin sınırlarının ötesine geçerek görebileceğimiz bir mercek sunuyor:s 27

Bjornerud,M.,(2018), Time Fulness How Thinking Like a Geologist Can Help Save the World, Princeton University Press,

Haydn'ın bir yaylı sazlar dörtlüsü için bestesini seslendirmek on sekizinci yüzyılda ne kadar sürüyorsa, yirmi birinci yüzyılda da o kadar sürer. Yani ortada gelişme falan yok! Bu bazen, bu açmazı ilk açıklayan

ekonomistlerden birinin onuruna "Baumol hastalığı" diye adlandırılır. Bunun bir hastalık olarak görülmesi, zamana karşı tavrımız ve Batı'da bizlerin süreç, gelişme, olgunlaşmaya verdiği düşük değer hakkında çok şey söylüyor. s:23 

Baumol hastalığı: iktisatcilar william j. baumol ve william g. bowen 1960'li yillarda tanimlamislar

emek gerektiren işlerde gereken süre dolayısıyla iktisadi anlamda istenen verimlilik elde edilemiyor. Emek süre ilişkisi aynı ücretler artıyor meselesi..

Bjornerud,M.,(2020), Yeryüzünün Zamanı/Bir jeolog gibi düşünerek dünyayı kurtarabilir miyiz?, Çev. Raşit Gürdilek, Metis Yayınları, İstanbul, ISBN-13:978-605-316-196-7

Ne devirler sona eriyor

Biz hiç ölmeyecekmişiz gibi susuyoruz

 

Bu eylülde taşı anladık yine. Anlamak susuzluk gibi geçmiyor, rüya gibi uyanınca bitmiyor.

G.Tğ dedi ki: Belki içteki mükemmeliyetçi ve güvensizin kavgasıdır bizi yoran.

Dedim: Belki anlamak değildir yorgun olan.

Böylece eylül geldi havalar hiç soğumadan, bedenin sızıları terledi, omuzlar tutuldu...

Güzel bir pazardı

turistik amaçla gelmeyen bir arkadaşla gelişine yaşanan

yemeli, içmeli, uzanmalı, dolaşmalı....

Sonrasında bir telefon başka bağlantılar kurdu zihinde

seçtiğim hareket noktaları kendi yoldaşlarını mı buluyor?

Bazı tanışıklıklar başka bağlamlarda daha anlamlı mı oluyor?

Hep bir şeyler zamanını mı bekliyor.

O metin de nasıl yazıldı bir çırpıda, yola dizilen diğer taşların üstüne basarak.

O zaman yollara taş dizmeye devam mı etmeli?

Kaybolmak yok, taşlar hep bir şeyleri bağlıyor...

Helalleşmeler zamanıymış sanki

sol bacakla kopup gelenler

Cm dedi ki: Bendeki yerin böyle pamuklu peluşlu falan

                   Hayatıma katkısı en çok olna insansın.

Dedim: ne güzel yatar uzanır dinlenirim arada orda.

Ama dinlenmeyi bilmiyor zihin. Hep yapamayacaklarının ihtimallerinde dolanıyor.

Oysa üzüm mevsimi şimdi üzümler geldi gitti yeşil bir dere kıyısında tepemizden aşağı aktı.

Ana tanrıçanın omurgası yamukmuş ama röntgende üzümler gözükmüş.

Üzümün Türk kültür ve mitolojisinde; güzellik, bereket, kan, can, aşk ve sağlığın sembolü olduğu tespit edilmiştir. dedi internet.

Ve Ortadoğuymuş anavatanı.

Dünyanın en kötü İnsanı

Hayatı entellektüel seviyede algılayan konuşan ve yaşayanları arardı zihin

şimdi yaşamın kendi bilgisini hisseden algılayan ve yaşayanı özlüyor.

Heybede birikmiş onca entellektüel bilgiyi hiçbir şey yapasım yok

atılmıyor satılmıyor ve konuşulmuyor bir ağaç gölgesinde ya da deniz kıyısında ya da hasta yatağında...

Dünyanın En Kötü İnsanı filmi sonrası gelen en kuvvetli his.

Diğerleri neydi unuttum. 

Taşla kuzu

Taş mı kuzu mu?

Zeytin yaprağının rüzgarda parlayan tersi gibi sürprizli bu dağlarda 

Çukurlara taşlar dizilmemişken gelen

Her mekanik ses üzeri bizi

Bazı yazlar deniz dizden aşağısını ıslatır sadece

Güneş çubuk gölgesiyle dolanır

Dondurma ile çay

Ego ile kompleks

Buzla kantaron birlikte

Dizin bağı kopunca Şalvar giyilemez olur

merdivenli şehirde merdivenli bir ev olunca

bir bağ koptu ve bir bağ kurulur.

Çok uzak gibi dere gibi akan gülüşlü konuşmalar.

Geç kalmış sol bacak böyle konuşmamıştık, 

yine bedeni küçümsemelerle inceldi bir şeyler

ince ince sızılar boğum boğum acımalar

burda şimdi hep birlikte üzümlerin kararmasını bekleriz

Sıcak bastırdığında sadece su içeriz

Dondurma ile ç ay o kadar...

Cm: Seninle konuşmak güzel dedi bir kirazla.

Bir kalp işlenmiş kumaşa kansız acısız.

Benimle konuşmak güzel dedim içimden niye ben kimseyle konuşmak istemiyorum gibi...

Bugün iyi ki doğmaların günü...

Bir ameliyat sonrası dizimden yeşerdiği söylenen dişi enerji

Bir evi bana getirdi.

Oturduğum yerden dinledim aradım yürüdüm koştum yavaş yavaş

Bir olmalar bir kızmalar ve başka görevlerle oluyorum yine sakince

Rüzgar olsun yaprak olsun ses olsun

yormasın

bana bunları yaşatmasın  ...

dedim uyanıklığıma geçen sabah.

Gerçekten mektup gönderecek ruhdaşlar arıyorsundur hayatta

yaptığın her işi her sözü bir mektup gibi okuyacak

nerede ne yapıyorlar asla bilmediğin belki

ama orda olduklarından emin olarak ürettiğin, konuştuğun...

Varlar değil mi?

Bu bir varsayım değil, inanmışlık.

İnanırsan bilebileceğin ve anlayabileceğin bir ŞEY sadece.

İstikrarla inanıyorum.

Herkes kendi köyünü arıyor gibi.

Köy dedemizin köyü değil artık, yanında iyi ve yakın hissettiğimiz ruhdaşlar sadece.

Düğün günü güneş açarsa aşk olurmuş

aşk var şimdi neyseki..

Her şey o arada oldu

Nasıl oldu, o kadar insan nasıl birlikte oldu

demek ki oluyordu

olmadığında neden olmuyordu o zaman

hemen ertesinde yine oldurmadıkları neydi

ya Direklerdeki insanlar ...

Elon Musk tweeter ı almıştı

Hesabım olmasa da önemliydi kesin

Rusya doğalgaz ı kesmişti

Gezi yargılanmıştı

Bazı istifalar peş peşe dizilmişti

Bazı küsler barışmış gibiydi

Suga yeni şarkı çıkarmıştı

Rüyalar şelale, akrepli örümcekli karanlık gölgelerle dolu

İçim burulmuştu

kuyruk gibi ordan oraya boşuna savrulmuştu sanki

kuyruğu gören yoktu

tam olarak his buydu

kuyruk olma sendromu

his tanımlandı ama nedeni yoktu çözümü de

yağmur yağdı iyiki biraz ıslanmak oldu

insanlardan soğumak istemiyordu iç artık

yeterince elenmemiş miydi

neyi hatırlatıyordu kuyruk bulunamadı

belki güneş söylerdi

tutulacaktı nasılsa o bilir di

On yıl nasıl geçilmişti

On yıl önce buna nasıl karar verilmişti

Ben ise buna nasıl karar vermiş ve irade göstermiştim.

Neden ait hissettim?

Bazı şeyler biz bilmesek de biliyor bir şey

O bir şey basit bir irade ile bir yol çiziyor ve buluşturuyor

Bir yol çizdi bana ben yine 

Bir otel duşu keyfi ile otel yatağı konforunda seçtiğim arkadaşlıklarla

Sadece anlamlı olsun, ne isek onun gibi olsun diye  sadece

Belli ki bunlar birilerine yetmiyordu.

Dedi birisi: İnsallah sizleri de adınızla görürürüz sahnede

Edm ve ben dedik dışımızdan: Olmadık henüz sanki onun gözünde ama biz bu olmuştuk, böyle olmayı seçmiştik zaten. Görünmez değiliz ki! Birlikteyiz sadece. 

Dünya buna hazır değildi sanki hala, mimarlık hiç hazır değil gibi.

Yine de saygılar duyuldu bizden öncekilerin aidiyet duygularına bazı inanç ve inatlarına.

O da değildik bu da değiliz şimdi. 

Olduğun kadar olmalı, ne kadarsa o kadarı çok güzel...

Hayatın dallı güllü zamanları böyle geldi

onlardan esirgediğim zamanlar boncuklarıyla ipe asıldı.

Eninde sonunda bahar geldi

hatta gelmeden geçti yaza el verdi

bir ağrı yine sol çukurda kardan kalma ve hayallerde bir ev bahar yeni ayıyla gelen

badem ağaçlarının rengine aşk olur hep içimdeki en sahici olan

alınan en iyi iltifat gelir akla: "Sahicisin, gerçeksin"

Bugün dün geceden yola çıkmış bir gemi geldi.

Kendi söylediği şarkıya ağlayan  sahile vurdu bu duygu

Böyle kaldık...

Meğerse savaş geliyormuş biryerlerden.

Saçları örülü, güzel giyimli çocuklar ve çok güzel kadınlar...

anasız olur. mu körpe kuzular

Bir gemiyi bekler gibi içimiz bugün...

Sebepsiz dalgalar

Merdivenler  sebepli kızaran yanaklar

Savaşlar uzak gibi ama hep içimizde bir yanda yananlar

gemilerde duruyor uzakta kimbilir

Kedilerin Jude Law'ı "Bağımsız" ımızı da uğurladık.

O bizim eski bir arkadaşımızdı.

Hazır olmayı bekleme yola çık diyordu belki

nasılda sıkıldı içi

gerçekten ocak bitmek bilmedi sündü şubatı çok sıkıştırdı belki...

Yola çık ve gör olanları dedi kar

Duygularını belli etmekten korkma ki karşıdakiler öğrensin dedi kartlar..

peki

Tam da hepimiz bir ışıkmışız derken bir sperm ve bir yumurtanın birleşmesindeki ışık görüntülenmişken

yeni yeni yıllara yine ve tekrar tekrar girilmişken

hayatımız küçülüp içimiz büyürken

salgın dalga dalga eserken

yel değirmenleri ile taşlara çıkıp denizin soğuk kumuna uzanarak karşılamıştık ola gelecekleri.

Olacaklar yine olmak istedikleri gibi olsun

Biz de olduğumuz gibi burdaydık işte..