Biz de bir dolunay,

 görünmeye kendini açan 

ve her adıma şükrettiği gibi geri şükürlü geri dönüşler...

Hayalleri değil korkuları konuştuğumuz zamanlar

Neden buralardayız?

Nasıl biriktirdik bu kadar korkuyu?

Tanıdık olmayan helleriyle geldi korkular bu sefer

Hoş geldiler peki!

Ne istiyor birileri?

Bu hangi hikayenin ucu, hangi demlenmenin sonu

Bedeni eritsek katsak ruha ve böyle çırpınmasa, bulanmasa...

Bir kapak açıldı...

Bir kapak açıldığı zaman yanan yanlarımızın siyah  külleri 

Elimize yüzümüze bulaştığı zaman

Ardına bakmasakta, görmesekte  derindeki karanlığın islerini üzerimizde  tül gibi taşıdığımız zaman

Sadece bir rüzgarı beklerken çaresizce...ararken parlak bir şeyleri siyaha zıt, tülden ağır

Ve "nazar taş ben kuş" diyerek sırtımızı duvarlara vurup cevap beklerken   

Paslanmış demirden çok değerli vazgeçilmez gibi ama eski evlerimiz sökülürken susuz kalmış rüyalarımızda artık hayatımızda olmayan kahramanları ile...

Sarı bir Tavus Kuşu, boğum boğum çiçek yaprağı gibi kuyruğu ile yanıma geldi, 

Görünmez gibi yok gibi gelen yenileri, iyileri, hafifleri, istediklerimi parlattı.

Tabi ki bakabilirsin, tabi ki hak ediyorsun, tabi ki bu küller gidecek dedi.

Bayılmak ve yeniden ayılmak sorun değil dedim,

Rüyalardaki asansörlerden çıktım, merdivenler tırmandım

ayaklarımı suya sokup kendime asıl korkumu söyledim.

Korkabilirsin dedim.

Korkabilirsin

Suyu serbest bırak, yolunu bulur dedim.

Korkabilirsin

Çaresiz ve üzgün olabilirsin

Korkabilirsin

Durabilirsin

Sadece durabilirsin

Öylesine

Korkabilirsin

Herkes korkar!

Suyu serbest bırak, rüzgarı bekle, parlayan boğum boğum sarıyı kabul et!