Artık ne modern öncesi bütünlük algısına ? sahibiz, ne 20.yy ın ütopyalarını gerçekleştirebildik, ne de sosyal varlığımızı dünyaya uydurabildik, savaşları, yıkımları durdurabildik. Ama ısrarla hala inşa ediyoruz. Belki artık pek ütopyalar, hayaller yok ama inşa ediyoruz. İnşa ettikçe değiştirdiğimiz, değiştiğimizi varsayıyoruz. Hayal etmek ise yeni bir dine dönüştü. Olmak istediğimiz biz ve olan arasındaki boşluk hala aşılamayan genişlikte. isteklerimizi revize etmek ya da olan bizi revize etmek?