Bir şeyin yokluğu, onun varlığından daha dayanılmaz ve tatlı olursa ona aşk mı denir?  O şey olduğunda tadı kaçıyorsa, istemek, arzu nesneden bağımsız ve hep daha fazla. Çok fazla. İstemelerimiz şekilsiz biz şekilsiziz. Neden bedenimize ve diğer bedenlere bu kadar inanç? Ve şeklimizden kurtulmak demek zihin demek de değil en kötüsü. Hiç olmayı kabul ettiğimizde "arzular şelale" belki de!