Annesinin rahminden tutuşur saçları
yanınca bir beden
hiç doğmamış gibi büzüşür derisi
kan hiç doğmamış çocuklarıyla akar sevgilisinden
son sözü bir memur saklar
kar yağışı gibi izlenir pencereden
doğduğunda verilen ad geri alınır
pencere önünde içerde sulanır
şükredilir gözlerin kuruluğuna
içerinin sıcağına hep şükredilir