Her şeyin kendi zamanında tekrar tekrar oluyor olmasının verdiği güvenmiş baharın gelişindeki bu mutluluk
Bu her tekrarda yeniden çiçek açan ve türlü türlü yeniden kokan zamanmış bahar
Her yıl oluyormuş halbuki ben böyle görmedim hiç
Tüm o çiçekler yapraklar teker teker açarken ben ne yapıyor oluyordum acaba
Bir döngü içine takılıp kalmamak için dalgalanıp duran insan kadar yorulur mu bahar?
Ne zaman kokmayı bırakacağını bilen lavantanın,
limonun çiçeğini ne zaman dölleyeceğini bilen arının bildiklerini zaten hep bilen bahar sıkılır mı?
limonun çiçeğini ne zaman dölleyeceğini bilen arının bildiklerini zaten hep bilen bahar sıkılır mı?
Şehir balkondan düştü.
Hava sızdı evlerin kalın beton döşemelerinden.
Anormal olan eski normali özlemekten korkmak ve içinde nasıl var olacağını bilmediğimiz daha tuhaf bir normalin
geleceğini bilmek arasında bir boşluk şimdi bulup oturdum.
geleceğini bilmek arasında bir boşluk şimdi bulup oturdum.
Bahar koktu yine ve bitti.
Yazla açılan dış sıva çatlaklarından bilinmeyen bir iç kaçtı herkese,
Güzel bir bacaktaki kaçık çorap gülümsemesi gibi tatlı
Büküldü zaman üstümüze.
Çok uğraşmıştık elitlikle eziklik arasında bir yer için
Elimize hamuru hiç bulaştırmadan zaten hep bildiğimizi sandıklarımızla,
Bilmeye ömrümüzün yetmeyeceği şeylerin hayalini kurmak için dağları aşmalı şimdi.
Yapacaklarımızla aramızda kodlar ve hamur kokusu var artık.
Her an yeni yılı kutlayacakmışız gibi heyecanlı
Balonlar eksik
Bitti bahar ve yaz geldi
Hep geliyordu zaten....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder