Artık ne modern öncesi bütünlük algısına ? sahibiz, ne 20.yy ın ütopyalarını

gerçekleştirebildik, ne de sosyal varlığımızı dünyaya uydurabildik, savaşları, yıkımları 

durdurabildik. Ama ısrarla hala inşa ediyoruz. Belki artık pek ütopyalar, hayaller yok ama 

inşa ediyoruz. İnşa ettikçe değiştirdiğimiz, değiştiğimizi varsayıyoruz. Hayal etmek ise yeni 

bir dine dönüştü. Olmak istediğimiz biz ve olan arasındaki boşluk hala aşılamayan 

genişlikte. isteklerimizi revize etmek ya da olan bizi revize etmek?